weer thuis

Gisteravond laat kwamen we na een reis van bijna 24 uur thuis in Houten aan. Per vliegtuig met vertraging van Dhaka naar Dubai, flink doorlopen op het vliegveld om de aansluiting te halen, daarna doorvliegen naar Dusseldorf. Op Dusseldorf stond gelukkig familie te wachten, met bloemen en ballonnen, om ons met de auto naar huis te brengen. Vannacht hebben we redelijk geslapen en vanochtend zijn we de reisspullen aan het opruimen en verder aan het acclimatiseren.

We kijken terug op weer een zinvolle reis. Het nakijken van de kinderen is natuurlijk zinvol voor de kinderen zelf. Daarbij zijn er ook wat bijeffecten. Vooral het feit dat je daar komt, vanuit een ver land, bemoedigt de mensen dat ze niet vergeten worden. Een tweede keer is dat effect nog sterker. Dit jaar hebben we nog meer contact gehad met de veldwerkers. Van laag tot hoog hebben we met allerlei mensen gesproken. Zo hoorden we ook meer achtergronden, en zagen we zaken die minder goed lopen. Door onze bijzondere positie zijn we ook in staat om die zaken aan te kaarten op het hoofdkantoor. Wat voor de veldwerkes in de hierarchische structuur en cultuur veel moeilijker is.

Voor ons zelf was het weer een reis met veel ervaringen. We zijn nog meer van Bangladesh, en vooral van de Bengaalse mensen gaan houden.

We hebben in de blogs over van alles geschreven. Maar in de blogs is ook een hoop niet ter sprake gekomen: kinder self help groups, ratten en kakkerlakken, zingen en dansen, gastvrijheid, en nog veel meer. De komende dagen gaan we de geschoten foto's en filmpjes nog eens goed bekijken. Daar komt vast nog wel materiaal voor meer blogjes uit.

We zijn in ieder geval weer gezond en wel in Nederland en we zien er naar uit om familie, vrienden en bekenden weer te zien.

Dhaka headquarters

Vanuit Ghoraghat is het zes uur rijden naar het hoofdkantoor in Dhaka. Het hele kantoor is erg druk met de voorbereiding van drie districtsvergaderingen. De kerk van de Nazarener is verdeeld in districten. Een paar maanden terug is Bangladesh opgedeeld vanuit één naar drie districten. Geen overbodige luxe voor een land met 1500 kerken. Eigenlijk is elk district nog steeds te groot. Elk district heeft een jaarvergadering waarin alle gegevens van het afgelopen jaar bekend worden gemaakt, en de voornemens van het komende jaar. Omdat alle ervaring nog in het hoofdkantoor zit, zorgt het hoofdkantoor voor alle rapporten. Alle gegevens moeten via internet worden geupload naar het hoofdkantoor in de USA. Ze hebben nieuwe internetlijnen en nieuwe modems geinstalleerd om dit te versnellen. Alleen waren wij daardoor een beetje verstoken van internet. Intussen hebben wij een draadje te pakken gekregen die ons met het internet verbindt.

Het hoofdkantoor is nu dus het middelpunt van de komende districtsvergaderingen. Maar ook het punt waar wij al onze informatie kwijt moeten. Eergisteren zijn we hier aangekomen en hebben we een presentatie gemaakt met de uitkomsten van onze gegevens. Gisteren hebben we die ook laten zien. In totaal hebben we 2165 kinderen onderzocht. En daarnaast 337 mensen met klachten die op onze aanwezigheid af kwamen. Bij de CDC kinderen zijn er drie hoofdproblemen: wormen, slechte tanden en onvoldoende drinken. Deze drie problemen vormen tezamen 88% van de problemen. Een getal dat groot genoeg is om je op te focussen.

We hadden ook nog andere feedback. De feedback werd goed ontvangen en we hoorden achtergronden van keuzen die gemaakt zijn. Volgens ons moet de nadruk liggen op onderwijs. Een volgende keer zullen we ons daar graag voor inzetten.

Badminton in Nilphamary

In Nilphamary hebben we erg veel kinderen onderzocht. Ze zijn niet alle 400 gekomen, maar het waren er toch wel 325. We hebben de health workers de huid laten controleren en we hebben zelf de rest van het onderzoek gedaan. Qua tijd lukte het zo net om alle kinderen voor vijf uur te zien. Maar het waren te veel kinderen. Het is heel moeilijk om zo lang je concentratie vast te houden. Ons lukte het nog wel, maar onze health workers en vertaler hadden er duidelijk moeite mee. Onze vertaler zat op een gegeven moment zelfs te snurken...

Vorig jaar hebben we 10 dagen op deze plek gelogeerd. De werkdag eindigde dan om 5 uur. Dan werden badminton rackets gepakt en speelden we een wedstrijdje tot het donker was. Alleen waren de rackets niet van zo'n beste kwaliteit meer. Af en toe bleef de shuttle in een racket hangen.
In Birgonj kwamen we toevallig in een winkeltje (stalletje) vier rackets tegen. In een stoffige hoes. Maar in die hoes zaten echte lichtgewicht (ws carbon) rackets, voor een prijs waar je in NL alleen van kan dromen. Dus hebben we twee rackets gekocht en cadeau gedaan aan het centrum in Nilphamary. Natuurlijk moesten we een partijtje spelen voor we weg moesten. Bangladesh tegen Nederland. Het resultaat was vergelijkbaar met het resultaat bij het cricket wereldkampioenschap :( .
Voor degenen die het niet weten: cricket is in dit deel van de wereld net zo populair als voetbal bij ons. Bangladesh is gastland voor het wereldkampioenschap waar nu om wordt gestreden. En Nederland is één van de landen die zich heeft geplaatst. Onze kansen om te winnen zijn echter verwaarloosbaar.

De dag na Nilphamary zijn we naar Ghoraghat gereisd. Waardoor we al weer twee uur dichter bij Dhaka zijn.