"Die medicijnen hebben niks geholpen", zei mevrouw De Vlieger, "is er niet wat anders?"
Twee weken geleden zag ik mevrouw De Vlieger voor een hielspoor, en ik schreef pijnstillende en ontstekingsremmende tabletten voor. Blijkbaar zonder succes.
Een hielspoor is een pijnlijke aanhechting van de peesplaat onder de voet.
De voet staat een beetje in een boog. Door het gewicht van het lichaam dat er op staat, zou die boog normaliter inzakken. Om die boog toch vast te houden zit er een peesplaat onder de voet, die de voet vast houdt in een boogvorm. Net zoals een boog bij een pijl en boog. Aan de achterkant zit die peesplaat vast aan de hiel. Op dit punt komt alle kracht op die peesplaat samen. Bij een beetje stevig doorlopen komt er al gauw vier tot vijf keer je lichaamsgewicht samen op dit punt.
Volgens de theorie is hielspoor een overbelasting van de aanhechting van de peesplaat, waardoor op dat punt een pijnlijke ontstekingsreactie ontstaat. Door de ontstekingsreactie komt er kalk in die aanhechting. Op een röntgenfoto ziet dat er uit als een "spoor", vandaar de naam "hielspoor".
Vanuit die theorie zijn er verschillende behandelingen mogelijk: ontlasten, ondersteunen, pijnstilling en/of ontstekingsremming. Ontlasten kan door minder lopen, minder lichaamsgewicht, rustiger lopen, mobilisatie van de voetwortel. Ondersteunen kan met stevige schoenen, een gelzool of een tape. Pijnstilling gebeurt meestal met tabletten. Ontstekingsremming kan met tabletten of injectie. Behandeling door schokgolfbehandeling van het pijnlijke gebied wordt ook gedaan. En ook gewoon wachten tot het vanzelf over gaat.
Ondanks heel veel verschillende therapieën duurt hielspoor vaak heel lang en is het moeilijk te behandelen. Hoe meer behandelingen er bestaan, hoe minder we weten wat de beste behandeling is. Als we dat wel zouden weten, zou alleen die behandeling gebruikt worden, en de andere zouden vergeten worden. Ik heb ooit een mevrouw per direct van hielspoor verlost met een manueel geneeskundige mobilisatie van de voetwortel. Een collega had daarvoor gezegd dat het wel een half jaar zou duren. Dus ik kan niet meer stuk bij die mevrouw. En die behandeling kan niet meer stuk bij mij.
Mevrouw De Vlieger ging naar huis met een schoenadvies. Ze had geen behoefte aan nog meer medicijnen en gedoe. Volgens mij wel een goede keus in haar geval. De ene arts zweert bij de ene behandeling, een andere bij een andere. Gelukkig weten we ook dat hoe meer de dokter in de behandeling gelooft, hoe beter het werkt. Dus als je een hielspoor hebt, ga dan naar de dokter en doe wat die zegt. Dan heb je de meeste kans dat je toch de beste behandeling krijgt.
Beterschap!
Twee weken geleden zag ik mevrouw De Vlieger voor een hielspoor, en ik schreef pijnstillende en ontstekingsremmende tabletten voor. Blijkbaar zonder succes.
Een hielspoor is een pijnlijke aanhechting van de peesplaat onder de voet.
Volgens de theorie is hielspoor een overbelasting van de aanhechting van de peesplaat, waardoor op dat punt een pijnlijke ontstekingsreactie ontstaat. Door de ontstekingsreactie komt er kalk in die aanhechting. Op een röntgenfoto ziet dat er uit als een "spoor", vandaar de naam "hielspoor".
Vanuit die theorie zijn er verschillende behandelingen mogelijk: ontlasten, ondersteunen, pijnstilling en/of ontstekingsremming. Ontlasten kan door minder lopen, minder lichaamsgewicht, rustiger lopen, mobilisatie van de voetwortel. Ondersteunen kan met stevige schoenen, een gelzool of een tape. Pijnstilling gebeurt meestal met tabletten. Ontstekingsremming kan met tabletten of injectie. Behandeling door schokgolfbehandeling van het pijnlijke gebied wordt ook gedaan. En ook gewoon wachten tot het vanzelf over gaat.
Ondanks heel veel verschillende therapieën duurt hielspoor vaak heel lang en is het moeilijk te behandelen. Hoe meer behandelingen er bestaan, hoe minder we weten wat de beste behandeling is. Als we dat wel zouden weten, zou alleen die behandeling gebruikt worden, en de andere zouden vergeten worden. Ik heb ooit een mevrouw per direct van hielspoor verlost met een manueel geneeskundige mobilisatie van de voetwortel. Een collega had daarvoor gezegd dat het wel een half jaar zou duren. Dus ik kan niet meer stuk bij die mevrouw. En die behandeling kan niet meer stuk bij mij.
Mevrouw De Vlieger ging naar huis met een schoenadvies. Ze had geen behoefte aan nog meer medicijnen en gedoe. Volgens mij wel een goede keus in haar geval. De ene arts zweert bij de ene behandeling, een andere bij een andere. Gelukkig weten we ook dat hoe meer de dokter in de behandeling gelooft, hoe beter het werkt. Dus als je een hielspoor hebt, ga dan naar de dokter en doe wat die zegt. Dan heb je de meeste kans dat je toch de beste behandeling krijgt.
Beterschap!
