Na het besluit om te gaan hebben we allerlei papieren moeten regelen.
Allereerst hebben we de vliegtickets vastgelegd. Na wat zoekwerk bleken we 400 euro, per ticket(!), te kunnen besparen door te vertrekken vanuit Dusseldorf in plaats van vanaf Schiphol. Met zijn vieren is dat wel een ritje naar Duitsland waard. Dat gaan we dus doen. De tickets zijn besteld.
Vandaag hebben we besloten met de trein naar Dusseldorf te gaan. We stappen in Utrecht op de Internationale trein en stappen in Dusseldorf weer uit. Dan nog een lokale trein naar het vliegveld. Ook daarvoor hebben we de kaartjes.
Vandaag was ook de dag voor een bezoekje aan de ambassade om visa aan te vragen. Gisteravond had ik nog wat stress. De uitnodigingsbrieven waren nog niet per post aangekomen, maar ik had ze wel al per email in mijn bezit. Aangezien we in tijdnood dreigden te komen, wilde ik vandaag de visa aanvragen, dan maar met een printje van de digitale brieven. Wat baalde ik toen ik zag dat de resolutie van de digitale bestanden niet voldoende was om prints te maken, die acceptabel zouden zijn voor de ambassade. Dus de visa regelen moest toch later.
Ik heb gisteravond laat nog een mailtje gestuurd naar Bangladesh en het probleem verteld. Vanochtend vroeg bleek mijn mail al beantwoord: met nieuwe bestanden in een hogere resolutie. (Lang leve het tijdverschil!) Vandaag daarmee toch naar de ambassade. Laurens ging mee voor de gezelligheid. Die is vandaag dus voor het eerst op Bengaals grondgebied geweest.
De Bengaalse ambtenaar herkende mij nog van vorig jaar. Na een gezellig gesprekje over cricket, psychiaters, huisartsen en ideale partnercombinaties, bleek onze stapel papieren (16 formulieren, 12 pasfoto's en 4 paspoorten) in orde. Woensdag mogen we onze visa ophalen.
Alle papierwerk is onderweg. Nu wij nog... Nog negen nachtjes slapen
PS Terwijl wij bij de ambassade zaten, werden bij ons thuis de originele uitnodigingsbrieven bezorgd.
BeantwoordenVerwijderen