Het trainingscentrum in Hatton was de eerste week onze uitvalsbasis en de tweede week de plek waar de training over psychotrauma werd gehouden.
Vanuit het trainingscentrum kan je af en toe de theepluksters aan het werk zien.
Dit is toevallig een goed gevulde dame, maar de meeste theepluksters zien er mager en verweerd uit.
Ons vervoermiddel van de eerste weken, een tuk tuk. Een brommer op drie wielen met wat blik er om heen. De achterbank is voor 3 personen gemaakt, en de voorbank voor 1, de chauffeur. Maar doorgaans zaten we met zijn vieren op de achterbank, en op de voorbank konden er ook wel drie zitten.
Onze spreekkamer heeft inkijk vanuit de deur en vanuit het raam. Maar doorgaans is dat geen probleem. Af en toe worden de mensen weggestuurd. even later zijn ze weer terug. Alleen bij het bekijken van wat oudere meisjes trekt iedereen zich discreet terug.
Hoog in de bergen ligt World's end. 2 uur reizen in de tuk tuk of zelfs een busje is zwaar. Maar de uitzichten zijn af en toe schitterend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten