van west naar oost

Sri Lanka is een prachtig land als je toerist bent. De afgelopen 4 dagen hebben we doorgebracht in een mooi hotel aan het strand van Hikkaduwa aan de westkust van Sri Lanka. Op een ligbed wat lezen in de schaduw van een palmboom, wandelen over het zandstrand met je voeten in het warme water van de Indische oceaan, af en toe een verfrissende duik nemen in het heldere zwembadwater, kijken naar de zeeschildpadden die aan het grazen zijn aan de rand van het koraalrif. Hikkaduwa is ideaal als je gaat voor sun, sea en surf.

Als je er op let, zie je dat dit zonnige toeristenoord ook een ander verhaal vertelt. De tsunami van 2004 is hier hard aangekomen. Je ziet veel huizen die gedeeltelijk verwoest zijn, of alleen funderingen met een stukje muur. En ook veel graven. Er wordt veel gebouwd. Op de dag dat we aankwamen hebben we een wandeling langs het strand gemaakt, en de vloed was zich net aan het terugtrekken. In het ondiepe water langs het strand zag je resten van dakpannen en borden. We kwamen ook iets lugubers tegen: een menselijke voet. Nou is de tsunami al erg lang geleden, en misschien had die voet niks met de tsunami te maken, maar het bepaalt je wel bij de geschiedenis. Als je de plaatselijke bevolking er naar vraagt, hoor je trieste en "geluk hebben" verhalen die de mensen hebben meegemaakt. Sommigen hebben hun hele familie verloren. Anderen waren op dat moment net ergens anders. Een enorm Boeddhabeeld is staat vlak bij Hikkaduwa ter nagedachtenis aan de slachtoffers.

Intussen zijn we weer terug in Seeduwa, vlak bij Colombo, na 4 dagen lekker uitrusten in Hikkaduwa. We hebben genoten van de zon, rust en het gezelschap van onze nieuwe vrienden. We hebben lekker bijgetankt voor de lange reis van morgen. We gaan dan van hier, de westkust, naar Kalmunai aan de oostkust. Ook dat is een gebied dat is getroffen door de tsunami. Bovendien is het jarenlang oorlogsgebied geweest, tijdens de burgeroorlog tussen de Tamil tijgers en het Sri Lankaanse leger. Nazarene Compassionate Ministries bouwt daar huizen. Er zijn er nu ongeveer 180 gebouwd, voor evenveel gezinnen. NCM heeft daar ook 5 Child Development Centers in de (wijde) omgeving, die wij zullen bezoeken. Hoewel de Sri Lankaanse regering haar best doet om het land in ieder geval weer toonbaar te maken, is dat gebied nog niet rijp voor toeristen. Volgens onze contactpersoon David is er maar 1 hotel dat geschikt is voor Westerlingen. Dat hotel heeft geen warm stromend water, maar dat heb je toch niet nodig omdat het buiten zo warm is. We zijn benieuwd…

Morgenochtend maken we de reis van west naar oost. Een rit van ongeveer 8-10 uur, dwars door het heuvelland van Sri Lanka. Hoewel we wel op zien tegen de lange rit, en van de ritten vaak vermoeider zijn dan van ons medische werk, zijn we ook wel erg nieuwsgierig naar hoe het daar is, en welk verschil de aanwezigheid van NCM daar maakt. Het zou ons verbazen als we daar internetverbinding hebben. Dus misschien duurt het weer een weekje voordat we weer bloggen. Tot dan.