Ook hier hebben we resultaten van onze onderzoeken op een rijtje gezet. In Sri Lanka hebben we in totaal 1330 kinderen nagekeken. Wat voor ons er uit sprong waren de slechte gebitten. 19% van de kinderen hadden een slecht gebit. En dan hebben we de gebitten met alleen maar bruine vlekken niet eens meegerekend. Wat wij telden als slechte gebitten waren de kinderen met duidelijke gaten, tot aan een vrijwel geheel beschadigd gebit aan toe. Er wordt ook veel zoetigheid gegeten. Als ouders klaagden over de slechte eetlust van hun kinderen, was er bijna steevast sprake van te veel snoepen. Een stuk educatie zou hier veel uit kunnen maken.
Wat ons ook op viel, was dat veel kinderen (en ook volwassenen) veel te weinig dronken. Vaak maar 1-2 glazen per dag. En dat bij meer dan 30 graden in de schaduw en een hoge vochtigheidsgraad, waardoor je erg gaat zweten. Hoofdpijn en verstopte darmen zagen we als de gevolgen daarvan. Ook dit is met uitleg makkelijk en goedkoop op te lossen. We hebben nog gezocht naar oorzaken voor het slechte drinken, bijvoorbeeld slechte verkrijgbaarheid van water, of gebrek aan toiletten. Maar dat bleek allemaal niet mee te spelen. Ze denken er gewoon niet aan om meer te drinken.
In vergelijking met Bangladesh was er hier meer variatie in de problemen die we vonden. De gezondheidszorg is hier (in theorie) ook beter geregeld. Dat bleek vooral doordat de kinderen die al langer klachten hadden, al een keer bij de dokter waren geweest. Om een goede vergelijking met Bangladesh te kunnen maken hebben we de slechte gebitten eventjes niet meegerekend (die zitten dus ook niet in de grafiek). Dan blijkt nog 25% van de kinderen een probleem te hebben die de hulp van een dokter vraagt (meer dan in het armere Bangladesh). Die dokter is er wel, maar mensen maken er te weinig gebruik van. Ik heb uitgebreid gesproken met een algemeen arts in een (regerings)districtsziekenhuis, de dokter die qua inzet vergelijkbaar is de huisarts in Nederland. Aan het begin van de dag staan er 400 mensen (zonder afspraak) te wachten voor een consult. Elke collega-arts moet zo'n 30 patienten per uur zien om aan het eind van de dag de wachtkamer te hebben leeg gemaakt. Met zo'n werkdruk is er weinig tijd voor uitleg en educatie. En met zo'n wachtrij is het logisch dat mensen een bezoek aan de dokter zo lang mogelijk uitstellen. In een privekliniek gaat het natuurlijk anders, maar dan moet je wel geld meebrengen.
We zijn nog niet in de gelegenheid geweest om de resultaten met David, de NCM-directeur te bespreken. Dat doen we vrijdag. Morgen (donderdag) reizen we van Kandy naar Seeduwa. Onderweg gaan we nog een bekend olifantenweeshuis bezoeken. Seeduwa ligt in de buurt van Colombo, en vlak bij het vliegveld, richting huis! We vinden het fijn om weer terug te gaan en onze kinderen en andere bekenden te zien. Omdat we eerder klaar zijn met ons werk kunnen we een paar dagen eerder terug gaan: zaterdag vliegen we richting Nederland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten