Reizen door het zonnige Bangladesh reden we eerst langs de voor ons bekende steenfabrieken. Later volgden rijstvelden: ondergelopen akkers waar de groene sprietjes net boven het wateroppervlak uitstaken. Hier en daar waren de Bengalen de rijst nog aan het planten. Sprietje voor sprietje wordt dan met de hand in de grond gezet. Een prachtig gezicht. Of de werkers zelf daar ook zo over denken betwijfel ik.
Met een veerboot staken we de enorm brede uitmonding van de samensmelting van de rivieren de Padma en Jamuna (bij ons beter bekend als de Ganges en de Brahmaputra) over. En naarmate we verder naar het zuiden gingen zagen we steeds meer water, en steeds breder water. We reden duidelijk de delta in.
Opnieuw valt het enorm vlakke land op. Hier realiseer je je nog meer hoe veel verwoesting een beetje stijging van de waterspiegel kan geven. Het is nu droge tijd. 20 centimeter hoger, en het akkerland staat helemaal onder water. Een meter hoger, en de verhoogde weg waar we over rijden staat ook onder water. En dan is echt alles ondergelopen. In de regentijd is het hier dan ook nauwelijks begaanbaar.
Omdat onze kerk in deze regio geen guesthouse heeft slapen we in een hotel. Het hotel dat officieel voor toeristen is is naar onze begrippen erg basic: Een slaapkamer met twee houten bedden met een dun matras en kale en verweerde muren. De badkamer heeft een toilet en een teiltje waar we water in op kunnen vangen om over ons heen te gooien. Er zou ook warm water uit de kraan moeten komen, maar dat hebben we nog niet geprobeerd. Het linnengoed ziet er wat grauw en bevlekt uit. Maar het voldoet, en we waren er op voorbereid. Na het ophangen van onze eigen klamboe en het bed oomaken met onze eigen lakenzak, wordt het hier best toeven. We hebben vanavond lekker gegeten. En de enige andere gasten in de eetzaal waren Nederlanders (toeristen). Hoe toevallig kan het leven zijn!
Vooral voor onze dochter Sioe Dian en haar vriend Laurens, maar ook voor ons, zijn het 24 uur vol indrukken. Gisteren hebben we nog even geproefd van de enorme drukte en chaos in Dhaka. Vandaag zijn we gereisd langs diverse gebieden, platteland en kleinere steden. We zagen stenen huisjes en lemen hutten, en mensen die langs de kant van de weg sliepen. We reisden per auto en per boot, en morgen gaan we op de motor naar het Child Development Center. We hebben gegeten bij een lokaal wegrestaurant: een beetje te pittig, maar wel lekker. Maar wat blijft is dat de mensen zo mooi zijn, en dat we het fijn vinden als we ze een stukje kunnen helpen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten