verkassen

Het blijft moeilijk om afscheid te nemen van de mensen waar je 10 dagen intensief mee hebt gewerkt en bent opgetrokken. Behalve met hen werken en optrekken hebben we ook kennis gedeeld, ervaringen uitgewisseld, leuke dingen en minder leuke dingen gedeeld en besproken. We werken samen met gedreven mensen die een groot hart hebben voor de allerarmsten waaronder ze werken. En dat terwijl ze het zelf nou ook niet zo geweldig goed hebben. De werkers zijn echt een voorbeeld in het liefhebben van je naaste. Vandaag ook de wisseling van de staf waarmee we samenwerken. Vanmorgen zijn we uit Khulna vertrokken en nu zijn we in Jessore. Vandaag verder geen werkprogramma en dat is wel even lekker. We hebben de laatste dagen namelijk veel gereisd om de CDC’s te bezoeken. Woensdag bijvoorbeeld 5 uur in een gammele auto over erg slecht wegdek gereden. Aldaar 166 kinderen nagekeken dus dat was wel een hele lange dag.

Zoals ons verteld is, is het zuiden anders dan het noorden. Het landschap is met name anders door het vele water. Wat ons ook opvalt is, dat we hier des te meer merken hoeveel mensen er in Bangladesh wonen (totaal 161 miljoen). In het noorden leken er namelijk veel minder mensen op één plek te wonen, maar daar zijn we met name op het platteland geweest. Dus misschien komt het ook wel doordat onze logeerplekken zich tot nu toe in grotere steden bevonden. Tot en met volgende week vrijdag blijven we in het zuiden. Daarna vertrekken we per nachttrein naar het noorden.

We zijn nog geen 2 weken in Bangladesh, maar het voelt als veel langer. Net zoals vorig jaar kost het “leven” en de gewone dagelijkse dingen ons hier meer tijd dan in Nederland. We leven met name uit onze koffers. Niet alleen vanwege het regelmatig verkassen, maar ook omdat we liever geen beesten in onze kleren krijgen. In de koffers zijn de kleren veilig voor die beestjes. Altijd alle ritsen dicht, ook van je toilettas. Je schoenen en slippers en schoenen goed bekijken voordat je je voeten er in stopt.
Absoluut geen onveilig water binnen krijgen dus alles afvegen met tissues. Als er al stromend water is, dan in ieder geval geen warm water. Dus borden, kopjes, glazen etc vegen we eerst af met een servetje of tissue. Ook het wassen van onze kleren blijft een sport. We gaan er ongetwijfeld smoezelig uitzien want het water is ook niet schoon. Maar hier valt dat smoezelige niet op.
Het eten hier in het zuiden is wat eenzijdig. Elke morgen chappatti (soort van dunne wrap) met een gebakken ei en gebakken groente. Lunchen doen we meestal nadat we klaar zijn met het nakijken van de kinderen. We lunchen dus geregeld na 16.00 uur. Dat is eigenlijk te laat maar vaak wordt de lunch op een andere plek klaargemaakt dan de CDC’s zijn, dus onderbreken kan ook niet.
We hadden gerekend op kou maar dat is het, althans voor ons, zeker niet. De temperatuur loopt duidelijk op. We zullen het nog wel warmer krijgen want het past niet om in mouwloze kleren en blote benen rond te lopen. Ook vanwege de muggen is dat ook niet verstandig. Malaria komt niet voor in dit gebied maar dengue wel en ook dat wil je uiteraard niet krijgen. Dus insmeren met DEET maar daar continue aan denken, gaat nog niet automatisch.

In Nederland is heel veel vanzelfsprekend. De huizen zijn schoon, de wegen zijn verhard, de auto’s zijn comfortabel, het water is veilig, het eten is veelzijdig, je kan elke dag geschikte kleren uit de kast halen, muggen zijn vervelend maar brengen geen nare ziektes over. Hier realiseer je je weer, hoe bevoorrecht we zijn.