de eerste briefing

Vanochtend hebben we vergaderd met de hele "senior staff" van BNM. Periodes van uitgebreid Bengaals praten werden afgewisseld met een samenvatting voor ons in het Engels. Ze bleken al een plan in grote lijnen te hebben. De beleefheid vereist dat ze aan ons vragen of we dat een goed idee vinden. Maar natuurlijk kunnen zij veel beter beoordelen wat nuttig en haalbaar is dan wij.
We zullen alleen naar het (uiterste) noord-westen van Bangladesh gaan en daar op drie verschillende plekken verblijven. Vanuit die plekken bezoeken we de Child Development Centers. De tijd is te kort om ook nog de CDC's in het zuid-westen te bezoeken. We zullen spreekuur houden met name voor de kinderen en hun familieleden. Onze komst wordt vooralsnog niet aangekondigd, ze zijn bang dat er anders 1000 man afkomt op de komst van een Dutch doctor. De plaatselijke staf weet wel van onze komst. We zijn van plan om te beginnen met een ontmoeting met de plaatselijk apotheek en de plaatselijke "dorpsdokter" (een gezondheidswerker met een parttime opleiding van een half jaar).
Morgenochtend reizen we naar Birganj in het district Dinajpur. Een reis van 300 km waar we ongeveer 8 uur over zullen doen. "Be prepared." was de opmerking bij die reistijd. Het zal ons benieuwen. In Dhaka is het verkeer druk en chaotisch. Een ritje van 20 minuten is al ruim voldoende voor de zintuigen. Maar ik hoop dat het wat verder uit de stad wel wat rustiger zal zijn. Op de kaart ziet de weg er uit als een dikke rode lijn. Maar als je gemiddeld nog geen 50 km uur kan rijden, zal die rode lijn wel wat anders voorstellen dan in Nederland. We zullen het beleven.
De eerste anderhalve week gaat Gloria van de staf alhier met ons mee, om ons te begeleiden en overal te introduceren. Zij gaat ook proberen te voorkomen dat onze plaatselijke koks het eten op Bengaals nivo kruiden en daarmee onze monden en magen wegbranden.