Na alle verhalen over Nilphamary waren we erg benieuwd waar we terecht zouden komen. We zouden niet in Nilphamary verblijven, maar in een dorpje 20 km verder op. Na een uur rijden bereikten we Nilphamary, reden de stad weer uit, en verder over onverharde wegen. Langzamerhand kregen we het gevoel dat de wereld toch zo ongeveer moest ophouden. Om ons heen zagen we alleen (tabaks)velden en af en toe wat hutjes met gevlochten wanden. Er werd hier wel verbouwd, maar nauwelijks gewoond. Na 20 minuten hobbelen vroegen we of het nog ver was. Nog een halve kilo, was het antwoord. Na een "halve kilo" kwamen we aan bij een met een betonnen ommuurd terrein, met een groot metalen hek. Wat schetst onze verbazing toen we daar binnen reden.
BNM blijkt hier een kleine "compound" te hebben. Een terrein met verschillende gebouwen. Op een oppervlak van 100x100 meter staan een huis, van de projectmanager; een kerkgebouw, tevens school; een keuken annex eetruimte voor het personeel; en een L-vormig gebouw met kantoortjes, en onze slaapplek. Het binnenterrein is een groot grasveld met boompjes, struiken, een badmintonveld en een kinderspeelplaats. Onze slaapkamer is eigenlijk inpandig (heeft wel een raam naar de "galerij") en zonder stroom moet dus de deur open staan om wat licht te hebben. Daarachter is de badkamer, die weer wel licht heeft. Het water stroomt door een gat in de muur naar buiten. Op de muren is aan onze kant van het gebouw een vlechtwerk plafond aangebracht, zodat de wind (en de beesten!) geen vrij spel hebben. Het is natuurlijk niet volledig wind en beestdicht, en vertoont wat gaten, maar het geeft wel een knusser gevoel. Bovendien is zo'n vlechtwerk handig om de klamboe aan op te hangen.
We hadden ons voorbereid op koudere temperaturen, maar dat valt reuze mee. Gister was het goed te doen met onze warme kleren. Vannacht hebben we het niet koud gehad. En vandaag schijnt de zon volop, zodat we met maar twee laagjes aan buiten kunnen zitten. (Binnen is het altijd kouder.) Het grote voordeel van dit afgelegen plekje is, dat er bijna geen verkeer is. Aan gemotoriseerd verkeer komt er af en toe een motor langs. De komst van onze auto had erg veel bekijks. Daardoor zijn we het voortdurende achtergrondgeluid van toeteren en ronkende motoren kwijt. Heerlijk. We kunnen hier ook lekker buiten zitten. De vorige plek was daar te klein voor en had alleen maar schaduw op de tijden dat wij er tijd voor hadden. De mensen hier hebben duidelijk contact gehad met onze vorige gastvrouw, want ze wisten precies hoe wij het eten en drinken en wassen geregeld wilden hebben. Ze doen erg hun best om het naar onze zin te maken. Het enige nadeel is dat er voortdurend iemand om ons heen hangt, om te kijken of we niks nodig hebben. Gister hebben we gezegd dat we een wandeling buiten de poort gingen maken. We kregen drie gidsen aangeboden, maar die hebben we vriendelijk afgeslagen. (Verdwalen kan je hier niet, want er is maar 1 weg.) Sindsdien durven ze ons af en toe een kwartiertje uit het oog te verliezen.
Kortom: we zitten op een idyllisch plekje. We gaan het hier vast ook weer naar ons zin hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten