Er is veel discussie over of de komst van buitenlandse dokters naar een ontwikkelingsland wel zin heeft. Het is maar een druppel op een gloeiende plaat. En de gezondheidszorg van het land als geheel verbetert helemaal niet. En veel dokters doen dit werk alleen maar om interessante foto's te kunnen maken. Dat is misschien statistisch gezien wel waar. Maar als je hier bent, ervaar je dat toch heel anders. Je doet misschien in verhouding niet veel voor het land als geheel. Maar voor enkelingen maak je wel degelijk een verschil uit.
In elk CDC hebben we minimaal 1 kind gezien voor wie ons advies (waarschijnlijk) een belangrijk verschil maakt. Een meisje met brandwondlittekens aan haar arm, die daar meer over wilde weten; een jongen die een paar dagen terug door zijn vader was gestraft, en nu een gebroken arm bleek te hebben; een meisje met langdurige diarree voor wie de vader weigert medicijnen te kopen, omdat ze een meisje is; een kind met ernstig eczeem aan een been, waar al maandenlang met allerlei traditionele brouwsels aan wordt gedokterd; een jongen die "niet goed kan zien" en (waarschijnlijk) gewoon een bril nodig heeft. Doordat wij deze kinderen speciaal noemen, krijgen ze de speciale aandacht van de leraar, de maatschappelijk werker en van de coordinator van het CDC. Een klein beetje extra aandacht, een beetje extra druk op de ouders en soms wat extra geld voor gezinnen die het echt niet kunnen betalen, zorgen ervoor dat deze kinderen de zorg krijgen, die ze nodig hebben. Zorg die we in Nederland als vanzelfsprekend zouden beschouwen.
We zijn hier in Bangladesh omdat we het geweldig vinden om dit werk te doen. Het past bij ons, en doet ons goed om juist wat voor de allerarmsten te kunnen doen. Ja, we zijn hier ook voor onszelf. Dat is ook een stukje van onze motivatie. En tegelijkertijd zijn we hier ook om deze mensen te helpen. Om ook praktisch te helpen om de nood van deze wereld te verlichten. Misschien zijn we maar een druppel op een gloeiende plaat. Maar laat ons dan maar die druppel zijn. Als we verschil kunnen maken in de levens van enkelingen, zijn we al blij. Als we alleen deze kinderen maar hebben geholpen, dan is deze reis voor ons al geslaagd.
Ik weet zeker dat jullie meer zijn dan een druppel op een gloeiende plaat! Jullie laten bewogenheid zien en ik denk dat jullie voor sommige kinderen zeker een bijdrage leveren voor hun toekomst! Ik hoop dat jullie nog veel druppeltjes mogen uitdelen, want ook deze vormen een plas water! Ik leef vol bewondering met jullie mee en ben erg blij dat de moderne technieken bestaan om zoveel van jullie reis mee te maken...
BeantwoordenVerwijderenBeste Han en Corrie, wat ontstekend mooi dat jullie de stap hebben gemaakt en dat het nu drie maanden lang werkelijkheid is. Ik ben trots en dankbaar voor het werk dat jullie doen. Maar meer nog het is heel inspirerend om een voorbeeld te hebben van een gezin/echtpaar dat het lukt om temidden van alle werk- en thuisbezigheden een missionaire stap te zetten. We volgen jullie via jullie weblog. Van harte Gods zegen. Arthur Snijders
BeantwoordenVerwijderen