wormen

Het is nu de droge tijd in Bangladesh en we zien vooral uitgedroogde vlaktes met verdorde rijsteplantstronkjes. Hier en daar is een klein veldje (5x10 meter) omdamd en bewaterd en zie je de lichtgroene rijst net boven het water opkomen. Er zijn wat grotere velden met donkergroene tarwe dat nu enkelhoog boven de droge grond staat. In de dorre vlakten zie je ook regelmatig velden met gele bloeiende mosterd. Heel mooi, maar de dorheid overheerst. Bangladesh is erg vlak. En als je dan kilometers ver verdorde rijststronken ziet, en je bedenkt dat rijst in het water moet staan, dan realiseer je je ook hoe anders Bangladesh er in de regentijd uit moet zien.

Vandaag was het heel anders. Vandaag was het een mooie dag. Zoals gebruikelijk begon de dag koud en mistig. Maar al aan het eind van de ochtend brak de zon door en warmde de wereld lekker op. Vandaag waren we ook in een natter gebied. Uitgestrekte donkergroene tarwevelden werden versierd met gele mosterdveldjes en lichtgroene rijstveldjes. Kleine bamboebosjes (gekweekt voor constructiedoeleinden) en veel suikerriet werd geoogst en vervoerd op fietsen met aanhanger en ossenwagens. De lemen hutjes van het dorpje waar we waren stonden knus dicht bij elkaar. En de kleren die op de takkenbossen daken, en de rijst die op de aangestampte grond lag te drogen, gaf extra kleur aan het beeld. De mensen waren vriendelijk en nieuwsgierig en poseerden graag voor de camera. Loslopende koeien, honden, kippen, kuikens, eenden en katten en een lekker zonnetje maakten het plaatje compleet. Een mooie dag voor foto's.

De afgelopen drie dagen (en ook morgen) bezochten we CDC's die nog niet echt gestart zijn. Het gebouw staat er, de kinderen die gaan meedoen zijn uitgezocht, maar de sponsors zijn er nog niet. Het kost 1-2 jaar om een CDC op te zetten: grond uitzoeken en kopen, een gebouw neerzetten, leraren en een kokkin aantrekken. Vooral de kinderen uitzoeken kost meer tijd. Juist de allerarmsten komen als eerste in aanmerking, en dat wordt ook echt gecontroleerd. Daarna wordt voor elk kind een sponsor gezocht. Een foto en wat gegevens van het kind worden verzameld voor fondsenwerving. In dat stadium zit dit CDC. De school is al gestart, maar het eten geven nog niet. De kerk wordt ook als school gebruikt, en vandaag als onze onderzoeksruimte.

Vandaag hebben we 91 kinderen gezien. En bijna de helft daarvan had wormen. We vragen er niet standaard naar. Maar veel kinderen kwamen er spontaan mee, of klaagden over buikpijn en bleken wormen te hebben. Dus misschien zaten bij de andere helft ook nog kinderen met wormen. Nou zien we wel regelmatig kinderen met wormen, maar dit was wel erg opvallend. We kwamen er al snel achter wat de oorzaak was. In het hele dorp was maar één toilet, en dat was privé-eigendom van een gezin. (Gelukkig mochten wij daar gebruik van maken tijdens ons bezoek.) Dat gezin had ook een eigen waterpomp. Verder hebben we maar 1 waterpomp voor algemeen gebruik gezien. De meeste mensen doen hun grote boodschap dan ook gewoon in het veld. Poep is uitstekende mest (letterlijk). Maar als je wormeieren loslaat op de groente die je later zelf gaat eten, en niet je handen of de groenten goed wast, dan is de levenscirkel van de worm snel rond. Wormen zijn op zich makkelijk te behandelen. Maar wat ze hier nodig hebben is niet een dokter die de diagnose stelt, maar meer voorlichting. En een toilet. Geschat wordt dat de gemiddelde Bengaal per jaar 250 gram poep eet, vertelde een van onze begeleiders. Brrr.

We hebben hier geen warm stromend water. We koken water, doen daar koud water bij en gieten dat met een kan over ons heen. Omdat het ook koud is, houden we onze wasbeurten meestal kort. Vandaag heb ik mezelf een grote beurt gegeven in de badkamer J